کاربرد ضد انعقاد سیترات سدیم

 

سیترات سدیم، نمک سدیم اسید سیتریک است. این کریستال سفید، پودر کریستالی یا سفید، کریستال های دانه ای، کمی رقیق در هوای مرطوب، آزادانه در آب محلول و عملا در الکل نامحلول است. مانند اسید سیتریک، طعم ترش دارد.

یکی از کاربردهای مهم و اساسی تری سیترات علاوه بر استفاده به عنوان افزودنی غذایی، کاربرد آن در حوزه پزشکی و دارویی و به عنوان یک داروی ضد انعقاد می باشد. با ما همراه باشید تا شما را با داروهای ضدانعقاد و تاثیرات حیاتی آن و همچنین کاربرد ضد انعقاد سیترات سدیم آشنا نماییم.

 

– فواید و مضرات تری سیترات سدیم در مواد غذایی و دارویی

 

داروهای ضد انعقاد، خانواده ای از داروها هستند که از لخته شدن خون شما به راحتی جلوگیری می کنند. آنها می توانند لخته های موجود را بشکنند یا در وهله اول از تشکیل لخته جلوگیری کنند. این داروها می توانند به توقف شرایط تهدید کننده زندگی مانند سکته مغزی، حملات قلبی و آمبولی ریه کمک کنند که همه اینها به دلیل لخته شدن خون اتفاق می افتد.

در واقع داروهای ضد انعقاد گروهی از داروها هستند که توانایی لخته شدن خون را کاهش می دهند. آنها این کار را با اجازه دادن به بدن شما در شکستن لخته های موجود یا جلوگیری از تشکیل لخته های جدید انجام می دهند.

داروهای ضد انعقاد به اشکال مختلف از جمله تزریقی، داروهای داخل وریدی (IV) و داروهایی که از طریق دهان مصرف می کنید، وجود دارند. آنها اغلب شرایط تهدید کننده زندگی را که ممکن است به دلیل لخته شدن خون رخ دهد، مانند سکته مغزی، حملات قلبی و آمبولی ریوی، درمان و از آن پیشگیری می کنند.

 

چرا باید این داروها را مصرف کنم؟

 

وقتی لخته های خون همانطور که باید عمل کنند، در محل آسیبی که نیاز به ترمیم دارد تشکیل می شوند و در جای خود باقی می مانند. با این حال، وقتی لخته ها در یک مکان باقی نمی مانند یا در جریان خون شما تشکیل نمی شوند، می توانند بسیار خطرناک باشند. اگر لخته بیش از حد بزرگ باشد، ممکن است در یک رگ خونی کوچکتر گیر کند. اگر آن رگ خونی کوچکتر در یک مکان بحرانی باشد، می تواند جریان خونی را که یکی از اندام های شما برای زنده ماندن به آن نیاز دارد، مسدود کند.

انسداد لخته‌های خون می‌تواند منجر به حوادث مرگبار زیر شود:

• سکته. لخته‌های خون به‌ویژه خطرناک هستند اگر به مغز شما برسند، جایی که می‌توانند به راحتی در رگ‌های خونی کوچک‌تر گیر کنند.
• آمبولی ریه (PE). این زمانی اتفاق می افتد که یک لخته خون گیر کرده و یک شریان در ریه های شما را مسدود کند. اگر انسداد به اندازه کافی شدید باشد، آمبولی ریه می تواند کشنده باشد.
• حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد). اینها زمانی اتفاق می‌افتند که شریان‌هایی که خون را به قلب شما می‌رسانند، مسدود می‌شوند و کاملا می توانند کشنده باشند.

داروهای ضد انعقاد می توانند از افرادی که شرایط یا بیماری هایی دارند که می تواند باعث بروز هر یک از رویدادهای مرتبط با لخته در بالا شود، محافظت کنند.

 

داروهای ضد انعقاد چطور کار می کنند؟

 

 

بدن شما دائماً در حال متعادل کردن فرآیندهای لخته شدن و ضد انعقاد است. اگر خون شما به اندازه کافی لخته نشود، آسیب می تواند باعث از دست دادن شدید خون یا حتی مرگ شود. اگر بیش از حد لخته شود، می تواند باعث بروز حوادث خطرناک پزشکی شود که در بالا ذکر شد. برخی از اجزای خون، فرآیندهای لخته شدن شما را در حالت غیر فعال نگه می دارند. به این ترتیب، بدن شما می تواند به سرعت آنها را در هنگام آسیب دیدگی که نیاز به ترمیم دارد، فعال کند.

به لطف این عمل متعادل کننده، لخته شدن معمولاً یک فرآیند مفید است. خونریزی را متوقف می‌کند، پوشش محافظی ایجاد می‌کند تا میکروب‌ها و باقی‌مانده‌ها را از زخم دور نگه دارد، و سپس پوست را بازسازی می‌کند تا کاملاً جدید شود (یا تقریباً اگر زخم جای زخم داشته باشد).

داروهای ضد انعقاد با تداخل در فرآیندهای لخته شدن طبیعی عمل می کنند. درست همانطور که از نام آنها پیداست، آنها از انعقاد جلوگیری می کنند یا آن را خنثی می کنند، فرآیندی که در آن خون شما جامد می شود و لخته تشکیل می شود. بسته به نوع ضد انعقاد، اختلال در فرآیند انعقاد به روش های مختلفی اتفاق می افتد.

 

مزایای داروهای ضد انعقاد چیست؟

 

داروهای ضد انعقاد در پیشگیری از بیماری های تهدید کننده زندگی مانند سکته مغزی، آمبولی ریه و حمله قلبی بسیار موثر هستند. همچنین چندین روش مختلف برای کارکرد این داروها وجود دارد. این بدان معناست که افرادی که نمی توانند یک دارو مصرف کنند، ممکن است همچنان بتوانند از یک داروی مشابه استفاده کنند.

 

نقش سیترات سدیم در انعقاد خون

 

تری سیترات سدیم از نظر پزشکی به عنوان عامل قلیایی کننده استفاده می شود. این ماده با خنثی کردن اسید اضافی در خون و ادرار عمل می کند و برای درمان اسیدوز متابولیک کاربرد دارد.

اما سیترات سدیم بیش از 100 سال است که به عنوان یک ضد انعقاد برای تثبیت خون و فرآورده های خونی استفاده می شود.

استفاده از سیترات سدیم به عنوان یک ضد انعقاد، در اوایل سال 1914 مورد توجه قرار گرفت و در مقیاس کوچک در طول جنگ جهانی اول، برای گردآوری انبارهای خون قبل از نبرد مورد استفاده قرار گرفت، خونی که معمولاً فقط برای چند روز قابل ذخیره است.

سیترات به عنوان ضد انعقاد خط اول برای درمان جایگزینی مداوم کلیه (CRRT) در بیماران بدحال توصیه شده است. در مقایسه با هپارین، ضد انعقاد سیترات ایمن تر و موثرتر است. سیترات با کاهش غلظت کلسیم یونیزه شده (iCa) در فیلتر، آبشار انعقاد را مهار می کند.

سیترات سدیم یک عامل قلیایی کننده است و پس از جذب برای تولید بی کربنات متابولیزه می شود. می توان از آن برای درمان اسیدوز متابولیک استفاده کرد، جایی که بی کربنات تولید شده، یون های هیدروژن اضافی را در خون بافر می کند و pH آن را افزایش می دهد.

همچنین می توان از آن برای قلیایی کردن ادرار و همچنین برای جلوگیری از ایجاد سنگ های کلیوی استفاده کرد که در ادرار اسیدی ایجاد می شوند.